Ciągły brak czasu, zmęczenie i zaniedbywanie obowiązków rodzinnych, to tylko kilka z symptomów pracoholizmu, czyli uzależnienia od pracy. Dziś Dzień Pracoholika. To nietypowe święto ma zwrócić uwagę na skalę problemu.
W pracoholizm najczęściej popadają przedsiębiorcy pracujący na własny rachunek, menedżerowie, a także przedstawiciele wolnych zawodów. Zagrożone są też osoby przesadnie ambitne, perfekcjoniści i ludzie podatni na stres.
Pracoholika cechuje brak umiaru, ciągłe myślenie i irracjonalne przywiązanie do pracy oraz nieumiejętne korzystanie z wolnego czasu. Z czasem dni wolne od pracy powodują poczucie dyskomfortu, a chwile poświęcone na czynności, nie związane z pracą, traktowane są jako czas stracony. Pracoholizmowi mogą również towarzyszyć symptomy fizjologiczne i behawioralne, jak zmęczenie, bóle głowy, wrzody żołądka, nudności, bóle w klatce piersiowej oraz problemy ze snem, koncentracją, zmiany nastroju, a także psychozy.
Objawy pracoholizmu:
- regularne zabieranie pracy do domu lub codzienne zostawanie po godzinach;
- nie rozmawianie o niczym innym niż praca;
- brak czasu dla rodziny i przyjaciół;
- brak czasu na realizację swoich hobby, uprawianie sportu;
- nieodczuwanie upływu czasu podczas pracy;
- stawianie spraw zawodowych na pierwszym miejscu;
- niedopuszczanie myśli, że w pracy może dziać się coś bez twojej kontroli, poczucie, iż nieustanna obecność jest wręcz konieczna;
- dążenie do perfekcji we wszystkim co się robi;
- odczuwanie ogromnych i niewspółmiernych wyrzutów sumienia, gdy popełniło się podczas pracy jakiś błąd;
- ciągłe niezadowolenie ze swojej pracy;
- rezygnowanie z urlopu.
Pracoholizm powoduje spadek efektywności, produktywności oraz utratę spójności przedsiębiorstwa. Nieustanna praca nie pozwala na relaks, odpoczynek i zabawę, a także staje się zamiennikiem doświadczeń religijnych. Uzależnienie powoduje długofalowe negatywne konsekwencje nie tylko dla osoby, która wpadła w nałóg, ale również dla osób przez nią poniżanych, wykorzystywanych i deptanych podczas wspinania się po szczeblach kariery. Pracoholizm niesie ze sobą także wiele negatywnych konsekwencji w sferze kontaktów społecznych. Osoba dotknięta tym zaburzeniem nie potrafi mówić o niczym innym, niż praca, zaniedbuje swoje hobby, zainteresowania, a często też przyjaciół i rodzinę. Pracoholizm jest jedną z głównych przyczyn rozpadu małżeństw oraz rodzin. Dlatego zastanówmy się czy aby na pewno warto jest przekładać karierę nad życie prywatne.
Źródło: Pracownicy: Szkoła przetrwania.
Napisz komentarz
Komentarze