Mowa tu o ścieraku czteropasmowym z 1919 r., czyli ogromnym urządzeniu niemieckiej produkcji marki Voith, służącym do mechanicznego przetwarzania drewna na surowiec papierniczy (tzw. ścier), gniotowniku, powstałym w okresie międzywojennym przeznaczonym do rozdrabniania surowców papierniczych oraz o rafce, służącej do czyszczenia masy papierniczej z zabrudzeń i niedomielonych pęczków celulozy. Ścierak, gniotownik i rafka, to jedne z największych historycznych urządzeń papierniczych pozostających w posiadaniu muzeum. Wewnątrz budynków nie ma możliwości ich przechowywania z uwagi na brak dostępnej przestrzeni. Wszelkie działania musiały więc skupić się na takim zabezpieczeniu obiektów, które pozwoli na dalsze ich eksponowanie w warunkach plenerowych oraz wykluczy potencjalnie nieodwracalne uszkodzenia wynikające z degradującego wpływu warunków atmosferycznych, takich jak deszcz, śnieg czy promienie słoneczne. W efekcie zrealizowanych prac konserwatorskich osiągnięty został jeden ze strategicznych celów działalności muzealnej, jakim jest zapewnienie ochrony i bezpieczeństwa konserwatorskiego zbiorom muzealnym, za pośrednictwem których możliwe jest upowszechnianie wiedzy w zakresie historii i techniki papiernictwa.
„Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego” oraz ze środków otrzymanych z budżetu Województwa Dolnośląskiego”.
Komentarze